Mikil vonbrigði....

Ég hélt að þetta væri að takast, en nei þvílík vonbrigði að tapa þessum leik. Eftir að hafa komið sér aftur inn í leikinn náðum við að tapa honum á grátlegan hátt. Það þýðir samt ekki að gráta þó svo stutt sé í grátinn heldur safna liði og hefna. Margir leikmenn fá rokkstig fyrir þennan leik þá aðallega Snorri sem átti örugglega sinn besta leik á ævinni. Annars fær Hreiðar ekki mörg rokkstig fyrir sinn leik þó svo hann spilaði ekki mikið, hef sjaldan séð markmann spila á þessu leveli með jafn lítinn leikskilning. Vil ekki skrifa of mikið um leikinn því vonbrigðin eru það mikil, þess í stað vil ég klappa fyrir landsliðinu fyrir frábæra og æsispennandi skemmtun.

Eins og ég hef sagt áður þá gerist alltaf eitthvað hérna í New York. Eftir leikinn heyrði ég hávaða rifrildi fyrir utan húsið, ég kíkti út í glugga þá er NYPD í svaka rifrildi við einn soldier. Auðvitað læddist ég aftur út í glugga og skellti nokkrum myndum og tók smá myndband. En smá vonbrigði, ég beið alltaf eftir byssunum eða handjárnunum, en því miður fyrir slúðrið þá endaði þetta ekki svoleiðis. Soldierinn var bara leiddur inn í bíl og keyrt með hann í burtu, en það versta var þegar þessu var að ljúka þá tók einn officerinn eftir því að ég væri að mynda og kallaði til hinna að það væri verið að taka þetta upp. Ég hljóp inn í næsta herbergi með móðursýkishlátur og sá fyrir mér að bankað yrði á hurðinni og beðið um upptökuna. Ég hlóð myndirnar strax inn í tölvuna og faldi myndavélina. En sem betur fer hefur ekki enn verið bankað. Ég skelli inn tveimur myndum og hægt er að stækka þær með því að smella á þær.

 

Kveðja,

Arnar Freyr